Martin Kaymer, Francesco Molinaro en Ross Fisher (foto) lieten deze week zien waarom zij zich in het Ryder Cupteam hebben gespeeld. Hoog staan in de Order of Merit is geen garantie voor wekelijkse overwinningen of top 10 klasseringen.
De uitverkiezing is op basis van het hele seizoen. En juist daarin vind je het verschil met de Nederlandse of andere Europese topspelers. Fisher en Molinari, die deze week, soms net even buiten de meeste aandacht, hun klasse lieten zien. Kaymer deed dat wel in de volle schijnwerpers van het toernooi. Kijk maar even mee, Kaymer met rondes van 67, 67 , 66 en 66 en daarmee 14 onder par wint gewoon lachend het toernooi. Molinari scoort 68, 71, 67 en 66 met een totaal van 8 onder par, wordt 8e en ook Fisher met 65, 74, 68 en 66 voor een totaal van 7 onder par eindigde net buiten de top 10 op de 11e plaats. Dit doet niets af aan de prestaties van Christian Nilsson, José Manuel Lara, Fabrizio Zanotti of David Horsey, maar het verschil zit in de meer constante topprestaties.
Opvallend is ook dat deze spelers in de persconferenties nauwelijks opmerkingen maken over mindere of hobbelige greens. En als ze dat dan toch doen, zoals Martin Kaymer na de eerste dag, is het vanuit het eigen gezichtspunt. Hij zocht de oplossing bij zichzelf, op welke wijze zou hij zich aanpassen aan het verschil tussen de oude en nieuwe greens en hoe voorkom ik 3 putts? Aanpassingsvermogen aan de veranderende omstandigheden is sowieso een kenmerk waar de echte top zich in onderscheidt. Hoe kenmerkend is het dat de o zo rustige, maar zeer geconcentreerde Kaymer pas na zijn afslag op de 18e (midden fairway) met vier slagen voorsprong een ontspannen glimlach liet zien en zelfs even naar de camera zwaaide.
Het wordt genieten straks op de Celtic Manor Resort, City of Newport in Wales. Vergeet niet dat de professionele benadering van het Amerikaanse team een echte ‘challenge’ wordt voor de Kaymer, Molinari en Fisher. Vertrouwen zullen ze zeker opgedaan hebben.
