Donderdagmiddag een beetje miezerig weer, niet al te druk op de baan en 2 golfers zijn op weg naar de eerste tee van de C-lus op Golfbaan Bentwoud. Belangrijk om te weten is dat deze eerste hole al direct om een duidelijke keuze vraagt. Of je kiest voor behoudend links op de fairway met een medium ijzer vóór de diagonaal lopende waterhindernis en daarna een langer shot naar de green. Of een slag met groter risico met de driver rechts over het water op de fairway en daarna een korte pitch naar de green.
Brabantse Ferry had altijd al gevonden dat hij er goed uitzag. Ook nu kwam hij naar de eerste tee aanlopen in een te strakke Jumbo polo rond zijn flink uitdijende ‘wijnbuikje’. De haren zoals gewoonlijk strak in het vet achterover zodat met zekerheid de nauwelijks voelbare wind in ieder geval daar geen vat op zou kunnen krijgen. Tanden gebleekt samen met een al jaren doorlopend abonnement op de zonnebank. Tja, hij had altijd wel sjans gehad, zijn hele leven lang. Natuurlijk is het zo dat mannen naarmate ze ouder worden alleen maar interessanter en karaktervoller worden. Dat wordt toch altijd gezegd of niet soms? En een buikje krijgen alle mannen op die leeftijd en Ferry bagatelliseert de zijne zonder enige schroom in de overtuiging dat hij nog steeds een evenbeeld van George Clooney is en de vele tegenwerpingen daarvan onder de noemer van jaloezie brengt. Dat de jury van de ‘George Clooney Look Alike Contest’ zijn deelname al bij voorbaat niet wilde accepteren bracht zijn stellige overtuiging niet in twijfel.
Frits was meer nonchalant en vooral sjofel en is van mening dat een karaktervolle persoonlijkheid veel meer betekent dan uiterlijk. Frits noemde zichzelf ook vaak erudiet niet alleen omdat het wel lekker intellectueel klonk maar ook om het woord te kunnen gebruiken als bevestiging van zijn interessante persoonlijkheid. Frits werd door zijn vrienden ook wel ‘de amateurfilosoof’ genoemd en hij gebruikte te pas en te onpas het golfspel als een metafoor om situaties die om levenswijsheid te verduidelijken.
“Zag je die blonde bij de receptie naar me kijken en ondeugend lachen?”, vroeg Ferry terwijl hij zijn driver uit de tas pakte. “Wat bedoel je?”, vroeg Frits. “Nou, die mooie blonde met die lange haren, ze heeft ook van die prachtige ogen”, zei Ferry. “En die lachte naar je!”, bevestigde Frits met verbazing op het gezicht. “Ja, ze keek me heel verleidelijk aan en keek wel heel lang en diep in mijn ogen en ze bleef maar glimlachen”, zei Ferry. “Welke bedoel je”? “Die pittige met die korte haren die altijd zo vriendelijk iedereen te woord staat of die met die langere blonde haren”, vroeg Frits. Hij pakte tegelijkertijd een ijzer 5 uit zijn tas.
De ijzer 5 vanwege het strategische karakter van de hole. Frits had dit zomaar een keuze van existentiële aard kunnen noemen omdat het juist de achterliggende benadering van de architect moet zijn geweest om direct op de eerste tee een belangrijke levenskeuze te moeten maken. ‘Gaan voor meer afstand met risico over het water of inhouden op basis van levensbehoud en het tweede shot vanuit een betere hoek maar wel met meer afstand te moeten spelen’. Hij mompelde heel kort in zichzelf ‘Maslow’. Uiteraard gingen zijn gedachten uit naar de piramide van Maslow waar in het onderste niveau de fysieke levensbehoeften zoals ademhalen, eten, drinken en onderdak zich bevinden. En het niet hoeven bijtellen van een strafslag vanwege een drive in het water zou in diezelfde categorie geplaatst moeten worden. Oftewel in woorden specifiek voor Ferry ‘no guts no glory’. De driver op deze hole is voor patsers met een gebrek aan zelfkennis t.a.v. hun golf technische kwaliteiten, zou Frits spontaan hebben kunnen opmerken. In gedachten visualiseerde hij al het motorische onvermogen in Ferry’s swing. Voor een rechtshandige is een mooie draw, aan de rechterkant van de fairway opgezet, met een soepele swing van binnen naar buiten ideaal op deze hole. Maar gezien de omvang van Ferry’s buik en de ietwat te korte armen is een dergelijke uitvoering op basis van zijn fysiologische kenmerken onmogelijk. En de kans op een mooie draw is daarmee te klein om in decimalen te kunnen uitdrukken.
“Ze kijken bij de receptie altijd iedereen in de ogen aan en zijn tegen iedereen erg vriendelijk bij Bentwoud, daar worden ze op getraind, man. Die blonde had trouwens je dochter kunnen zijn. Nee euh, met jouw verleden zelfs je kleindochter”, merkte Frits terecht op. “Trouwens, ik vind die met dat korte haar de leukste van allemaal, die begint al te glimlachen als je aan komt lopen” zei Frits er achteraan.“ Ja, die is ook heel leuk maar die lachte niet heel speciaal alleen naar mij en die blonde wel” zei Ferry. “Je ziet spoken man. Sla nou maar de hele hole is vrij” zei Frits. “Ach, je bent gewoon jaloers”, mompelde ferry terwijl hij zijn bal ondertussen had opgeteed. Ferry’s swingsnelheid was in de regel vele malen sneller dan hij kon controleren en ook nu verdween de bal met een enorme slice rechts over het water in de shit. “Zie je nu wel, jouw schuld omdat je me niet wil geloven. Daarom krijg ik een Mulligan”, sprak Ferry nogal geïrriteerd uit. “Die Mulligan vloog echter in dezelfde richting ook de baan uit. “Die eerste vind ik wel”, zei Ferry resoluut.
Frits liep ondertussen terug naar zijn tas en dacht na over zijn clubkeuze. De ijzer 5 werd terug geplaatst en hij nam ruim de tijd om naar de volledige set te kijken. Zijn pose was gelijk aan ‘de denker’ van Rodin. De rug van de hand onder de kin en het hoofd naar voren gebogen, alleen logischerwijs stond hij erbij na te denken in tegenstelling tot het standbeeld dat zittend prachtig overpeinzingen uitbeeldt.
Na een lange en zorgvuldige overpeinzing werd alsnog de ijzer 5 weer ter hand genomen. Op de tee werd door Frits uitgebreid de volledige hole in ogenschouw genomen. Zijn langzame preshot routine was voor menigeen net zo onbegrijpelijk als een boek van Dostojevski waar hij regelmatig over sprak. Na het opteeën werd de windsnelheid en windrichting ingeschat, de richting van de bal werd bepaald en een slome maar logisch beredeneerde swing bracht de bal zo’n 135 meter ver aan de linkerzijde van de fairway ruim voor het water. “Quod erat demonstrandum” zei Frits hardop. “Wat betekent dat?”, vroeg Ferry. “Hij lech”, zei Frits het Brabantse accent met de zachte -G- van Ferry nabootsend. Een snelle afweging bracht Frits ertoe niet in te gaan op de vraag tot uitleg maar te kiezen voor begrijpelijke taal zodat hij zich al geestelijk kon voorbereiden op het volgende lastige dilemma. Welke levenshouding moet ik aannemen om me geen zorgen te hoeven maken of mijn tweede slag in de goede richting over het water zal gaan.
“Als we terugkomen, vraag ik gewoon of ze iets met me wil gaan drinken”, zei Ferry terwijl hij terug naar zijn tas liep. “Ik ben daar graag bij en kan, nadat ze enorm in de lach is geschoten en je afwijst, je helpen om een meer realistisch zelfbeeld te verkrijgen”, zei Frits. “Sla jij je tweede bal nou maar over het water, koekwaus”, lachte Ferry. Het tweetal verliet daarop de teebox van deze eerste prachtige hole.
McThoth
