“De voornaamste taak van het bestuur is natuurlijk om onze club in deze lastige tijd na Covid 19 te leiden naar een bestendige toekomst. Belangrijk is dat we financieel gezond zijn, dat we de absoluut noodzakelijke verbeteringen aanbrengen in de baan en ons fantastische verenigingsgevoel nog verder versterken”. We horen het ‘hem’ nog zo zeggen in zijn speech nadat hij unaniem gekozen werd tijdens de A.L.V. De verkiezing was politiek volledig correct afgedekt zodat ‘hem’ de enige overgebleven kandidaat was. De verkiezing tijdens de A.L.V. was dan ook meer een formeel sluitstuk van een goed doordachte en uitgevoerde strategie waarmee de andere kandidaten werden geridiculiseerd en zich beschaamd terugtrokken. ‘Hem’ omdat in bijna alle gevallen deze eerbiedwaardige voorzitterspositie ‘normaal gesproken’ bekleed wordt door een man. Een man van standing, een natuurlijke leider, een bijna integer politiek dier, gepokt en gemazeld in bestuurlijke functies en met een fantastische carrière in een beroep van groot maatschappelijk aanzien. Een man, net gepensioneerd, zichzelf roemend om zijn noblesse oblige en met de nadrukkelijke wens om zijn visie en vergaande inzichten onbaatzuchtig in dienst te stellen van de vereniging. Een vanzelfsprekend ‘witte man’ omdat er onvoldoende andere meer kleurrijke smaken zijn. Dat is nu eenmaal inherent aan de golfsport en kan ‘hem’ niet kwalijk genomen worden.
De grootsheid van deze nieuwe voorzitter blijkt wel zeker uit het feit dat hij als de bestuurlijk eindverantwoordelijke patriarch over de talloze commissies zich moet bezighouden met allerlei beuzelarijen zoals het reserveringssysteem, de schoonmaak, het baanonderhoud, de NGF-competitie, personeelszaken, ledenadministratie, de begroting, strategie, media, de website, samenwerkingsverbanden, bedrijfsleden, de horecapachter, de nutsvoorzieningen, het reguleren van het greenfeespelers aanbod etc.
Zijn managementervaring m.b.t. de golfbranche beperkt zich tot hebben gespeeld op de topbanen in Nederland en het misnoegend uiten van ongefundeerde kritiek op voorgaande verstandelijk gehandicapte voorzitters na een ronde van net boven de 100 op het terras. Deze kwalificaties zijn daarmee indrukwekkender dan waar de gemiddelde clubvoorzitter heden ten dage mee aankomt. ‘Hem’ gaat dus aan de slag zonder enige kennis van serieus golfmanagement of enig besef van de altijd onderhuids aanwezige onderlinge afgunst tussen de leden die zich willen laten gelden in welke commissie dan ook maar wel met de overtuiging dat zijn getoonde leiderschap in het bedrijfsleven een breed gefundeerde basis is voor een eenvoudige klus als golfclub voorzitter. Natuurlijk is de keuze van de portretfoto die op korte termijn wordt toegevoegd aan de galerij der eerbiedwaardige voorzitters al gemaakt.
Het zal voor ‘hem’ eenvoudig zijn om de altijd aanwezige schreeuwende lage handicappers die op basis van hun handicap verstand van zaken plachten te hebben van repliek te kunnen dienen en standvastig keuzes in het belang van alle leden succesvol te blijven verdedigen. Ook wordt het een makkie om die ‘zeer veel spelende leden oftewel de veelplegers’, die op basis van anciënniteit en hun constante aanwezigheid zichzelf ervan overtuigd hebben waardevolle en bijdragende leden te zijn, ervan te overtuigen dat vaste starttijden op 6 dagen van de week op primetime als nogal egoïstisch kan worden uitgelegd.
Als ervaren leider zal het een eitje zijn om al die leden die met een tunnelvisie alleen de eigenbelangen zien geduldig te woord te blijven staan. Met gemak staat ‘hem’ de leden te woord die klagen over de prijsverhoging van de koffie, de gebrekkige schoonmaak in de kleedkamer, de natte zitting van de buggy na een regenbui, het ontbreken van belijning op het parkeerterrein, de onnodige norse blik van de caddymaster, de ballenzoekende Marshalls, de te grote afstand van rode en blauwe tee tot aan de gemaaide fairway op de 4e, de veel te hoge en daarmee oneerlijke handicap van de winnaar van de maandbeker, het onvoldoende of juist te vele zand in de bunkers, de geur in het kleedkamer toilet, het ontbreken van een toilet in de baan, de bevoorrechte parkeerplaats van de golfpro, de slechte kwaliteit van de ballen op de driving range, de verkeerde plek van de dropping zone achter de green van de 6e, die belachelijke courserating, de verloedering van kledingvoorschriften door greenfeespelers,, de greenkeeper die brutaal werd omdat ie de bal niet zag aankomen, de lullige prijzen op de prijsuitreiking van de herendag, het sateetje dat verdween van de menukaart, het te harde wc-papier in het damestoilet, de keuze van de heren in het eerste competitieteam maar vooral klagen over de snelheid van de greens omdat die vergeleken zou moeten worden met die van Bernardus tijdens de DP World Tour. Hoe anders kunnen we het putten op professioneel niveau onder de knie krijgen?
‘Hem’ zal geen problemen ondervinden met vele avonden vol van oeverloze discussies met commissieleden die niet inzien dat hun geldingsdrang de overhand heeft op realiteitszin, de bezwaar makende penningmeester of met de haatdragende aan de kant geschoven andere voorzitterskandidaten. En al helemaal niet met de oproerkraaiers, de stiekemerds, de betweters, de notoire zeikerds, de eeuwige criticasters op het terras, de op wraak beluste en zwaar beledigde leden omdat de receptioniste niet mee uit wilde en natuurlijk die bijna dagelijks klagende vierbal die uitgebreid hun beklag doen omdat hun 18 holes meer dan 5½ uur duurde.
Waarvoor doet ‘hem’ het dan en hoe houdt ‘hem’ het vol?
Ik snap het werkelijk niet, maar het enige wat ik kan bedenken is:
- Die bevoorrechte parkeerplek vlak bij het clubhuis die ‘hem’ vanzelfsprekend misgund wordt?
- Zijn portretfoto van lang geleden toen ‘hem’ nog haar had in de fotogalerij van voorzitters?
- Misplaatst altruïsme?
- De misleidende gedachte dat een golfclub voorzitter enig ‘aanzien’ heeft in Nederland?
- De ‘Gouden NGF-pas’ waarmee je gratis op deelnemende verenigingsbanen kunt spelen maar wel gezien wordt als een armzalige wanbetaler?
- Een intens en diepgewortelde vorm van masochisme?
Weet je, wat de reden ook moge zijn, we mogen zo enorm blij zijn dat er van die maniakale kandidaten zijn die als voorzitter willen optreden en daarmee hun golfplezier, hun eigenwaarde, hun gemoedsrust, hun relatie, hun vriendschappen voor minimaal 4 jaar aan de kant zetten. Onze dank is groot, voorzitter!
McThoth
