Siem: “Scheiße, eine Franz Veerkamp”
Die Herendag is sowieso een verschrikkelijk gedrocht waar verschillende persoonlijkheden onophoudelijk keihard blijven botsen, waar macho’s niet inzien dat hen de overdreven aandacht eigenlijk lachend misgund wordt, waar men liegt en bedriegt, waar de stiekemerds sjoemelen met hun handicap en waar de heren van de Herendag elkaar vanzelfsprekend het licht in de ogen niet gunnen.
Maar u bent het ongetwijfeld met me eens dat een lange reeks van opeenvolgende smoezen voor slecht spel het meest kwalijke gedrag is wat een heer van de Herendag kan vertonen. Waar de ene heer van de Herendag meesmuilend en quasi meelevend de zich constant verontschuldigende beroerde golfer probeert op te beuren met een onzinnige tekst als: “Nou, je bent vandaag niet op tik zeg”. Trapt de andere heer van de Herendag deze enorme stuntel nog dieper het moeras in door een technische tip te geven. “Kom wat meer van binnen naar buiten met je swing”, wetend dat geen enkele goede tip de zwaar verstoorde motoriek kan redden. Maar ja, voor de zekerheid maakt deze tegenstander met handicap 52.3 geen kans meer op die fles wijn van pak ‘m beet € 5.99 tijdens de prijsuitreiking voor de heren van de Herendag. Hij is trouwens toch een lul die nooit een rondje geeft ter verdediging van een minimaal opspelend geweten.
“Ik kan me niet zo goed concentreren vanwege een probleem op mijn werk”, zei de abominabel slecht spelende patiënt lijdend aan waarschijnlijk een of andere chronisch motorische aandoening. Ik wilde nog vragen naar de correlatie tussen stress op het werk en het onvermogen om een bal vanaf de tee de lucht in te krijgen maar de noodlijdende zieke geest was al op zoek naar zijn bal. Voor een beter begrip van dit gedrag schurkend aan een persoonlijkheidsstoornis zou de volgende vraag eigenlijk gesteld moeten worden:
“Ben je als slechtst golfende heer in de historie van de Herendag bewust van je absoluut ondermaatse niveau waar de heren van de Herendag zich normaliter mee dienen te presenteren en probeer je dat met een serie van krankzinnige smoezen te verdoezelen of is er naast je motorische afwijking verrassend genoeg ook een gepaard gaande psychische aandoening waarbij een totale ontkenning van je onacceptabele spelniveau zich aandient? En ben je je dan ook niet bewust van je irrealistische zelfbeeld?” Maar een dergelijke vraag wordt principieel niet gesteld aan een heer van de Herendag. Vorige week was het trouwens een slechte concentratie vanwege de stress die men ervaart zodra een uitslag van een bloedonderzoek aanstaande is.
Overigens is deze droevige druiloor al tijden het mikpunt van spot bij de heren van de Herendag. Vanzelfsprekend achter de rug om van deze meelijwekkende ontaarde golfziel.
Kijk, tijdens de Herendag is het voor de heren van de Herendag al decennia gewoon om elkaar heimelijk belachelijk te maken. De gevolgde vele cursussen op het werk waar men leert de juiste omgangsvormen te hanteren zijn niet van toepassing bij deze witte heren op leeftijd onder elkaar tijdens de Herendag. Vandaar dat opeenvolgende excuses van deze interessante psychiatrische patiënt allemaal weer ter sprake komen zodra de persoon in kwestie het niet kan horen.
“Ik heb net twee lessen gehad vandaar dat ik de bal wat minder goed raak vandaag.”
“Ik had mijn grips moeten laten vervangen, ik knijp nu te hard met mijn handen.”
“Ik heb zo slecht geslapen dat ik te moe ben om rechtuit te kunnen slaan.”
“Ik zie de bal niet zo goed ik moet toch maar weer eens naar de opticien.”
“Ik glij telkens weg tijdens mijn backswing, nieuwe schoenen zullen zeker verschil maken.”
“Ik kan er slecht tegen als iemand achter me komt staan tijdens mijn swing.”
Bovenstaande opsomming, uitgesproken door een groepje heren van de Herendag, is natuurlijk bij lange niet volledig.
“Ach, hij maakt het er ook zelf naar dat we over hem roddelen door elke week met een andere smoes te komen om zijn golfend onvermogen te verdoezelen,” hoor ik de macho, met de single handicap van 9.8 zeggen. Die 9.8 is volgens de heren van de Herendag echter compleet ridicuul omdat er nimmer meer dan 23 stablefordpunten zijn behaald tijdens de Herendag en waar de heren van de Herendag zich dan toch afvragen wanneer er rondes gelopen zijn met meer dan 36 punten.
Eén heer van de Herendag, een zeer ervaren orthopeed, claimt zelfs dat de getoonde swing van deze in een fantasiewereld levende golfer fysiologisch gezien zelfs onmogelijk is.
Grappig genoeg was ik zelf getuige van de smoes der smoezen voor intens slecht spel van deze notoire wegredenaar van zelfreflectie: “Altijd als ik met Frans Veerkamp speel, dan sla ik vanuit het niets zomaar een paar waardeloze ballen”. Verbaasd zocht ik nog even naar een reden waarom deze smoes tot dramatisch slecht spel zou kunnen leiden. Ik kon er geen enkele bedenken of het moest gezocht worden in afgunst vanwege het fabelachtige korte spel dat Frans elke week tijdens de Herendag ten toon spreidt.
Omdat ik deze stukkies schrijf en elk jaar ook wat ongein over het KLM Open enzo, mag ik wel eens meedoen met de echte mannen in een pro-am. Zonder enig talent zoals de meeste heren van de Herendag is mijn handicap na hard zwoegen, heel veel trainen en een godsvermogen aan golfles van een acceptabel niveau waar beginners met een minimum aan talent tegenop kijken maar ook na een paar lessen en een nieuw aangemeten set mij eenvoudig voorbij zullen streven. Mijn swing is namelijk niet bestand tegen enige druk van toeschouwende aard.
De eerste tee is sowieso een draak van een tee omdat er ook nog regelmatig een marshall of andere golfers staan te kijken. Soms denk ik ook nog aan die momenten vele jaren geleden dat ik niet durfde af te slaan vanwege die nors kijkende marshall op de eerste tee. Op dat moment wist ik nog niet dat de gemiddelde marshall er zelf ook niets van kan, zogenaamd een gastheer in de baan is om een heel jaar gratis op de baan te kunnen spelen. Deze gemiddelde marshall houdt zich veelal veel te lang op bij die flight met 4 Aziatische dames en als die er niet zijn, is hij zijn ballenvoorraad aan het bijvullen door alle sloten grondig te doorzoeken. Maar goed mijn swing is dus niet bestand tegen enige druk van toeschouwende aard.
Zwetend werd ik daags voor de pro-am meerdere keren wakker van het ingeprente beeld dat er veel toeschouwers zouden zijn. En in dat beeld staan ze dan op plekken waarvan ik niet zeker ben dat ik die kan ontwijken bij een swing die door druk van toeschouwende aard ongecontroleerd zal zijn.
En oei, ik werd ook nog ingedeeld bij Joost, dat betekende nog meer druk. Nu is Joost de vriendelijkheid zelve en een rasechte pro die met oprechte aandacht mij probeerde gerust te stellen maar ook hij kon die vreselijke afzwaaier na een wilde drive op hole 3 niet voorkomen. Angstvallig scheerde mijn bal vlak langs dat oudere stel met identieke groene spencers voorzien van een gerenommeerd clublogo achter dat gespannen koord aan de zijkant van de fairway. Het is natuurlijk mijn eer te na om na dit misselijkmakende golfshot het meerdere keren wakker worden in de voorafgaande nacht als smoes te gebruiken voor deze onkunde van mentale aard.
Oef, hoor ik Joost nog zeggen en ik weet niet waarom die geweldige smoes mij zomaar ontglipte. “Het was een Frans Veerkampie vandaar dat ik hem zo slecht raakte”. Met veel moeite en jaloerse blikken van de overige flightgenoten, vanwege de aandacht die Joost mij gaf, kon ik Joost uitleggen waar dit vandaan kwam. Dan verrassend genoeg op hole 12 sloeg Joost zomaar een bal na een flinke ‘hook’ out of bounce. Ik keek hem aan en hij zei glimlachend: “Tjonge, een Frans Veerkampie dat overkomt me niet vaak.”
Tijdens deze DP World Tour wedstrijd speelde Joost op de eerste dag met Marcel Siem en als toeschouwer hoor ik Marcel na een afgrijselijke approach op hole 7 zeggen: “Scheiße, eine Franz Veerkamp.”
Jeetje kan zoiets echt een eigen leven gaan leiden, waanzinnig toch?
Op de laatste dag bij het missen van een cruciale korte put, riep Victor Perez ineens: “Merde, un Francois Veercamp”. Verbeeldde ik me dat nu, gaat mijn fantasie soms met me aan de loop? Maar mijn twijfel werd resoluut weggenomen toen ik de vrouw van dat oudere stel met de groene spencers naast mij achter het gespannen koord hoorde zeggen: “Tja, dat was een echt Frans Veerkampie.”
Enkele weken later keek ik ’s avonds naar de PGA Tour op Ziggo Sport en geloof me of niet ik ben er als begenadigd amateur liplezer serieus van overtuigd dat ik Rory na een slechte bal vanuit de fairwaybunker zag zeggen: “That was a fuc…ng Frans Veerkamp”.
Op de woensdag erna toen ik deze conclusie aan de heren van de Herendag vertelde keken de heren van de Herendag me behoorlijk geïrriteerd en natuurlijk verbaasd aan. En na een matig gespeelde ronde met 2 onverklaarbaar slechte drives op het terras zag ik toch die blikken van teveel heren van de Herendag op de andere tafels op mij gericht maar ook snel afwenden bij oogcontact terwijl er ha(r)telijk werd gelachen, en dus ook door die slechtste heer van de Herendag.
McThoth
