Het is een zonnige zaterdagochtend. De koffie is warm, de ballenmand is vol en je bent klaar voor een ontspannen uurtje op de driving range. Je nieuwe swing is in ontwikkeling – kwetsbaar, tikkeltje wankel, maar vol potentie. Dan hoor je ineens dat onvermijdelijke zinnetje:
“Mag ik je even wat zeggen?”
Je voelt het al… hij is er weer. De ongevraagde swinggoeroe. De amateur die zichzelf net iets te vaak “ballstriker” noemt op sociale media en met een hcp van 14,3 rondloopt alsof hij assistant coach is bij Team Europe.
De analyse begint voordat je slaat
Hij observeert je al terwijl jij nog je tee pakt. Zijn ogen scannen je grip alsof hij op zoek is naar bewijs in een CSI-aflevering. Hij fronst als je uithaalt en zucht als je nét de bal een beetje topt.
“Je staat te dicht op de bal, vriend. En je rechtervoet wijst niet genoeg naar buiten. Heb je daar ooit op gelet?”
Je antwoord (“eh… ik probeer gewoon de bal te raken”) wordt genegeerd terwijl hij zijn handschoen pakt en begint voor te doen wat echt de bedoeling is.
Eindeloze metaforen
Vanaf dat moment word je onderworpen aan een stortvloed aan metaforen.
“Denk aan je swing als een emmer water die je over je schouder gooit” of
“Je moet het zien als een dans met je heupen, niet als een bokswedstrijd.”
Je voelt je minder golfer en meer deelnemer aan een spirituele groepssessie voor verdwaalde swings.
Zijn cv: drie YouTube-video’s en een clinic van Robert-Jan Derksen in 2013
Natuurlijk heeft hij “veel geleerd van een oud pro” (die inmiddels waarschijnlijk op Bali woont en kokosnoten verkoopt). En ja, hij heeft “bijna les gegeven bij een club in Spanje, maar het liep net anders.” De waarheid? Hij heeft vooral véél tijd op YouTube doorgebracht, met stop-motion analyse van Adam Scott.
Iedereen krijgt les, of ze willen of niet
Je bent niet zijn enige slachtoffer. Tien minuten later staat hij een jongen van twaalf uit te leggen dat hij “z’n kin niet in z’n borst moet verstoppen.” En daarna is een oudere dame aan de beurt: “Ik zie potentie in je, maar je moet écht je release beter timen.”
De pro van de club kijkt van een afstandje toe, knikt verveeld en mompelt iets als “hij is er weer.”
De Grote Finale
Na een uurtje advies, demonstraties, metaforen en verhalen over zijn “bijna eagle op hole 6” pakt hij zijn eigen driver. Hij staat uitgebreid te rekken, pakt zijn stance, zwiept met overtuiging en… slaat een slice richting parkeerplaats.
Zonder blikken of blozen zegt hij:
“Tja, zelfs de besten hebben hun off-days.”
Slot
Dus de volgende keer dat je op de range staat en je hoort: “Mag ik je wat zeggen?”, adem diep in, knik vriendelijk en zeg:
“Alleen als ik er een factuur voor krijg.”
Want één ding is zeker: een amateur die denkt dat hij teaching pro is… is een van de meest hardnekkige natuurlijke fenomenen in de golfwereld. En eigenlijk zouden we ‘m ook niet willen missen. Toch?
