Vanaf maart 2025, een jaar lang reist ‘Golf Nomad’, Herman Slagter (hcp 9), in een camper door Spanje om golfbanen te verkennen en bijzondere mensen te ontmoeten. De Golf Nomad brengt de greenkeepers, de kleurrijke locals, de managers, de clubkampioenen, de leden en golfprofessionals tot leven, legt hun verhalen vast in een mix van humor en schoonheid. Onderweg krijg je waardevolle tips over de beste plekken om te eten, drinken en te overnachten.
Dit alles resulteert in het boek ‘Adventures of a Golf Nomad’, dat in het voorjaar van 2026 zal verschijnen.
De lezer zal worden meegenomen op een reis langs Europa’s meest onverwachte, verbluffende, betaalbare en soms extravagante golfbanen. Maar het wordt vooral een leuk boek om te lezen, zelfs voor niet-golfers.
De adventures of a Golf Nomad is te volgen op:
https://www.youtube.com/@adventuresofagolfnomad en Instagram adventures of a golfnomad.
Een voorproefje:
Meaztegi Golf nabij Bilbao, Noord Spanje, architectuur van Severiano Ballesteros!
Golf Nomad: ‘Wat is volgens manager Meaztegi Golf, Carlos Roca, de filosofie van Seve?’ Hij heeft hem goed gekend. ‘Seve’ heeft op het strand leren golfen. Vandaar wellicht zijn voorliefde voor bunkers. Seve wilde dat je alle bunkers goed kan zien. Dat ze je recht in het gezicht aankijken. Ze moeten je intimideren.’ Dat is Seve goed gelukt!
Meaztegi golf.
Een van de weinige openbare banen in de omgeving. Een heerlijke baan om op te spelen en niet duur. Naast de 18 holes baan is er ook een 9 holes pitch en put baan. De driving range ziet er van afstand goed uit, ik ben er alleen niet op geweest. Het was koffie en dan meteen gaan. Meaztegi Golf is ruim opgezet, er staan geen huizen omheen, geen real estate development en dat mag toch een bijzonderheid heten in deze wereld waar zoveel om commercie draait. De baan is open, wat bomen, licht heuvelachtig. En het grappige is dat hij heuvelachtiger oogt dan dat hij speelt en is prima te belopen. De greens zijn niet supersnel, wel eerlijk.
Bilbao maakte eind 19e eeuw een ongekende groei door. In de bergen rondom de stad bevond zich een enorme hoeveelheid ijzererts. Je hoefde er geen diepe mijnschaften voor te bouwen. Het zat gewoon in het gesteente aan de oppervlakte. IJzererts werd al vele eeuwen ontgonnen, maar met de opkomst van de industrialisatie kon de productie grootschalig aangepakt worden. De eikenbomen wouden moesten wijken voor machines.
De locatie was ideaal, In grote bakken kon men de gewonnen ijzererts via rails en kabels naar de haven laten afzakken. In de haven van Bilbao ontstonden grote industrieën waar steenkool voor nodig was. Je begrijpt het was er niet erg gezond leven. Chemische industrie, smelterijen, grauw grijs, uitbuiting en veel armoede, dat was tot diep in de jaren 80 het beeld van Bilbao.
De mijnbouw is nu verdwenen. De laatste mijn ging in 1993 dicht. De stad moest zich heruitvinden. Het Gugenheim museum gaf de stad nieuwe allure. De mindset veranderde daarmee. En het gebied werd teruggeven aan de natuur. Een andere natuur dan er was voor de industrialisatie. Regenwater vulde de open mijnen, er ontstonden kleine meren. En hier midden in deze prachtige hernieuwde natuur ligt Meaztegi golf.
De baan is ontworpen door Severiano Ballesteros en meet van de backtees 6200 meter. Je hebt er best veel ruimte, maar ‘beware of the bunkers, Seve’s eyecatchers! Ik speelde met de manager van Meaztegi Golf, Carlos Roca, een aimabele man met een ‘clear presence’. Carlos was voormalig golf professional en is gaan studeren in de US om daar golfmanagement te studeren. Jaren heeft hij daar gewerkt, maar zijn vrouw was er op een gegeven moment klaar mee en wilde terug.
Meaztegi Golf grenst aan een klein dorp La Arboleda waar meer barretjes en restaurants zijn dan inwoners. Ze zijn wel alleen in het weekend open. Ik kwam een groep Baskische koorddansers tegen die hun lijnen hadden gespannen over de kliffen van het meertje bij het dorp waar ooit erts werd gedolven. Gitaar erbij, een nerveuze bastaard hond die wat weg had van een ranke pitbull. Het werd een feest.
